 | nutrajxoj_suficxos.mp3Listen on Posterous |
"Nia nuna problemo ne estas la kvanto, sed la disdonado", diras Gaillou kaj tiel alprenas tezon kiun ankaŭ aliaj spertuloj esprimas de kelka tempo. "Malriĉeco kaj malegaleco, kaŭzita de militoj kaj krizoj respondecas pri tio, same kiel la aliro al nutraĵoj. Ne la nesufiĉa produktado kulpas pri malsato, sed estas politiko kaj ekonomio la kulpuloj."
Estas paradokse: Averaĝe tutmonde disponeblas la necesaj 3000 kilokalorioj kiujn ĉiu homo bezonas por ekvilibrita nutrado. Sed tio bedaŭrinde validas nur teorie. Malstabileco, maljusta disdonado kaj mankado pezas pli ol problemoj de la agrikulturo. Ŝi citas la hindian Nobel-premiiton Amartya Sen: "Malsato ne signifas ke ne ekzistas sufiĉe da manĝaĵoj, ĝi signifas ke por multaj homoj ne disponeblas sufiĉe da manĝaĵoj."
Ŝi tiel kontraŭas la tezon ke malsato estas kaŭzita de malabunda produktado. Ĉar la nombro de homoj kreskas, la produktado ĝis 2050 plialtiĝu je 70 procentoj. "Tio tamen dependas de la bezonataj kvantoj.", kontraŭopinias Gaillou. "La orginaleco de nia aliro konsistas en tio ke ni ne demandas: Kiel iu planto estu kultivata laŭeble grandkvante? Ni kontraŭe unue ekpensas ĉu kultivata planto utilas por la nutrado."
La fakulino koncedas ke necesos investoj en la agrikulturo por fini la malriĉecon inter la terkulturistoj. Samtempe ŝi substrekas la enorman potencialon pri ekonomia ŝparado. "Hodiaŭ perdiĝas 30 ĝis 50 procentoj de la rikoltoj, ekzemple dum transporto, pro forvorado per parazitoj, pro putriĝo dum malbona stokado kaj dum la produktado de nutraĵoj. Jen por la reduktado de perdoj ekzistas gigantaj eblecoj." Ni prenu la ekzemplon de Brazilo: Tie laŭcelaj investoj en la konstruadon de siloj ne nur alportis pli bonan kvaliton de la greno, sed ankaŭ kreis laborpostenojn en la konstruindustrio kaj kondukis al pli stabilaj prezoj.
Malŝparo tamen ne nur okazas en la produktado sed ankaŭ en la konsumado. Estas groteske ke ne nur estas unu milardo da homoj kiuj malsatas - sed samtempe 1,4 miliardoj estas tropezaj. En Francio por ĉiu civitano disponeblas 4000 kilokalorioj - sed la konsumo estas 2200. La resto estas malŝparo.
Gaillou ne volas ideologiumi. Biologiaj nutraĵoj estas bonaj kie tio konvenas, do en la landoj kie disponeblas sufiĉe da grundo. Sed tio ne estas patenta recepto por regionoj kie la agrikulturaj areoj malabundas. Ĉu oni uzu genmanipulitajn semaĵojn? Ŝi opinias ke tio okazu nur kiam tio alportas avantaĝon - ekzemple por ĉina kotonfarmisto kiu alikaze devus apliki pesticidojn kaj herbicidojn.
Ankaŭ la rigora forigo de la energiintensa produktado de viando laŭ ŝi ne estas solvo, ĉar miliardo da kamparanoj survivas pro la malfekundaj grundoj nur danke al la bredado de bestoj. Tio volas diri: Nutraĵoj surbaze de bestobredado povas esti laŭsencaj por la ekvilibro de la nutrado kaj por la medio. Laŭ Gaillou estas la troigita konsumo de viando kiu estas kontraŭsenca.
Marion Gaillou estas konvinkita ke ŝiaj ideoj ne restos nur utopioj. Ŝi diras: "Niaj tezoj estas realigeblaj. Kaj, ne, ni ne kredas je la pereo de la homaro. Eblas atingi ŝanĝiĝojn."
Virtuala Brazila Esperanto-Movado
Comentários
Postar um comentário