Pular para o conteúdo principal

Miaj Zamenhof-Tagoj en Bjalistoko

Andreo_bjalistoko1a

Posted by  Anton Oberndorfer to Esperanta Retradio

Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Andreo Bach el Gdynia en Pollando

13aj_z_tagoj.mp3Listen on Posterous
Ĵus mi revenis el Bjalistoko, kie mi estis por la unua fojo en mia vivo. Okazis tie la 13-aj Bjalistokaj Zamenhof-Tagoj. Mi havis tri kialojn viziti la lokon de la naskiĝo de la kreinto de Esperanto. Unue rigardi la urbon mem, due observi dumage la organizintojn de la aranĝo t.e. Bjalistokan Esperanto Societon kaj trie mi estis scivolema pri la rezultoj de literatura konkurso, por kiu mi skribis mian laboraĵon. Jen do mia iom supraĵa, resenta raporteto.


Forveturante tien frumatene kune kun kelkaj lokaj esperantistoj kiel ĉiam en la lasta momento mi forlasis miajn ĉiutagajn okupojn dediĉinte la antaŭan vesperon por prepari min al la okhora vojaĝo per trajno. En sufiĉe oportuna vagono sidante grupe ni bonhumore pasigis la tempon,  observante tra la fenestroj belajn sunajn, vintrajn pejzaĝojn, de tempo al tempo rigardante la eksteran temperaturon, videblan sur speciala sublumigita tabulo.

Ĉirkaŭ la tria posttagmeze ni atingis Bjalistokon, kie de la stacidomo kun mia kolego kaj kolegino ni iris per taksio por lasi niajn pakaĵojn kaj iom refreŝiĝi surloke, t.e. en la privata loĝejo de la kolegino, kiu afable invitis min kune tranokti. Oni esperis grandan malvarmon dum nia tritaga estado tie, do ni konvene vestis nin por elteni eĉ ekstremajn vintrajn kondiĉoĵn. La distancoj inter nia tranoktejo kaj la Zamenhof-Centro kaj Esperanto-klubejo, en kiuj lokoj okazis la riĉa programo de la Zamenhof -Tagoj ebligis perpiedan translokiĝadon, kiu laŭvice permesis al mi viziti multajn vidindaĵojn de la urbocentro. Mi kun plezuro rigardis stratojn, urboplacojn, promenadejojn, domojn de interesa - laŭ mi - arkitekturo, belege vespere krome antaŭkristnaske prilumitajn.

Dum ĉiutagaj promenoj tien kaj reen mi havis la okazon iom mediti pri la vizitata urbo, tra kiu iam paŝis Doktoro Ludoviko kaj ankaŭ pri la ĵus spektitaj aŭ ankoraŭ okazontaj programeroj. Gastiganta nin per milda vintra vetero, iom blanke pitoreska Bjalistoko, tre ekplaĉis al mi. Mi faris fotojn ne nur per mia poŝtelefona fotilo sed ankaŭ kvazaŭ per miaj okuloj. Cetere mi jam alprenis la intencon reveni tien somere kun mia familio, des pli ke eblas tie tre favore tranokti kaj manĝi, kaj aldone bjalistokanoj ŝajnas esti tre gastamaj - mi havas la impreson.

Se temas pri la Zamenhof-aranĝo, mi taksas ĝin alte. Antaŭ ĉio la bjalistokaj esperantistoj disponas pri tre oportunaj ejoj de la Zamenhof-centro kaj pri bela klubejo, kaj sekve ili mem tre aktivas tie. Ili do regalis nin abunde per sia Esperanto, kiun mi precipe dum enlandaj aranĝoj deziras satmanĝi. La Bjalistokan Esperanto Societon krom "spertuloj" kreas ankaŭ junaj homoj, ege  kapablaj, kio bonege aŭguras por estonteco. En la programo de la aranĝo troviĝis ne nur prelegoj. Okazis eĉ kabaredo, koncerto de diverslingvaj kanzonoj ĉefe en E-o, elpaŝo de grupo de malgranduloj el infanĝardeno en la internacia lingvo, amikaj vesperoj en la klubejo kaj oni  celebris katolikan sanktan meson en la Esperanta liturgio.

Mi spertis interesan lecionon de organizado en la loko de plurkultureco kaj faris utilajn rimarkojn por estonteco. Mi estas kontenta, kvankam kiel ĉiam mi sentas stimulan nesufiĉon, kio ŝajne estas tute normala kaj dezirata fenomeno - tutsimple ĉiam mankas tempo por fari ĉion, kion oni volus fari.

Se iun el vi interesas la rezultoj de la literatura konkurso pri prozo titolita "Mia fasciniĝo pri Esperanto", kiun mi partoprenis, oni enmanigis al mi unu el distingo-premioj. Fakte mi traktis mian partoprenon kiel provon krei laboraĵon laŭ la fiksita temo, kio ne ĉiam estas sufiĉe facila tasko. La kunorganizanto de la konkurso - la Podlaĥia Libraro je la nomo de Łukasz Górnicki - jam eldonis la 3-an numeron de la Bjalistokaj Kajeroj, en kiu troviĝas ĉiuj distingitaj ĉi-jare laoboraĵoj en la pola kaj en Esperanto. La Podlaĥia Libraro volonte eldonas esperantajn librojn, kiu agado igas ĉiam pli rimarkebla la internacian lingvon.

Kiel kontentulo mi do rekomendas al vi iam viziti la belan urbon kun ties esperantistoj kaj speciala Zamenhof-itinero, kie mi mem pasigis ĝuindan Zamenhof-festenadon en amika etoso de E-parolantoj. Kaj por interesatoj mi listigu kelkajn ligilojn, kie ili trovos pli da fotoj kaj diversaj informoj.

http://www.facebook.com/media/set/?set=oa.433371813384820&type=1

http://www.facebook.com/media/set/?set=at.438135452921129.92571.100001740340473.100000547134408&type=1  

http://espero.bialystok.pl/eo/category,10,1.html


--
Esperanto@Brazilo - http://esperanto.brazilo.org
Movimento Virtual de Esperanto no Brasil

Comentários

Postagens mais visitadas deste blog

Programo Mia Amiko: Granda Projekto por Esperantistiĝo en Brazilo

Programo Mia Amiko (PMA) fariĝis unu el la plej gravaj projektoj por disvastigi kaj subteni la uzadon de Esperanto en Brazilo. Ĉi tiu programo ne nur inspiras centojn da homoj lerni la lingvon, sed ankaŭ kreas fortikan komunumon de lernantoj kaj volontuloj, kiuj ĉiutage kunlaboras por antaŭenigi la idealojn de Esperanto. Vasta Programaro por Ĉiuj Niveloj Unu el la ĉefaj avantaĝoj de PMA estas ĝia alirebleco kaj diverseco. La programo proponas kursojn por ĉiuj niveloj, ekde bazaj ĝis progresigaj, donante al lernantoj la ŝancon, paŝon post paŝo, majstri la lingvon. Ĉi tiuj lecionoj estas gvidataj de spertaj instruistoj kaj apogataj de dediĉitaj volontuloj, kiuj certigas, ke ĉiu lernanto ricevas la atenton kaj subtenon, kiujn ili bezonas. La kursoj estas realigitaj rete, kio faciligas la aliron por homoj tra la tuta lando. Lernantoj povas partopreni de la komforto de sia hejmo, kun horaroj adaptitaj al diversaj bezonoj. Tia aliro inkluzivigas ĉiujn interesatojn kaj kreas d...

ESPERANTO KAJ UNESKO: 70 JAROJ

  Esperanto: La Lingvo de Pacon kaj Komunan Historion La 10-an de decembro 2024, la esperantistaro festos gravan datrevenon: la 70-an jaron de la fama Montevidea Rezolucio, kiu unufoje kaptis la atenton de Unesko al Esperanto. Ĉi tiu historia evento okazis en la Parlamenta Palaco en Montevideo, kie la Ĝenerala Asembleo de Unesko en 1954 formale rekonis la kontribuon de Esperanto al la edukado, kulturo, kaj interkompreno inter popoloj. Esperanto kaj Unesko: Kunlaboro por Pacon kaj Kulturan Riĉecon La Montevidea Rezolucio estas pli ol nur dokumento; ĝi simbolas komunan vizion inter Unesko kaj la esperantista movado por konstrui mondan pacon tra edukado kaj kulturo. Ĉi tiu ligo inspiras generaciojn de esperantistoj, kiuj, malgraŭ stereotipoj, agas kiel antaŭenpuŝantoj de signifaj ideoj. Ili ne nur ludas inter si en lingva ludo, sed strebas efektive ligi kulturojn kaj instigi komunikadon sen baroj. La rezolucio celas krei mondon, kie scienco kaj kulturo plibonigas homajn rilatojn, kaj ...

Salvadoro, Bahio, Brazilo - omaĝas oficiale Esperanton

En solena kaj historia momento por la Esperanto-movado, la kongresaj partoprenantoj estis akceptitaj kaj omaĝitaj de la Konsilantara Ĉambro de Salvadoro, laŭ antaŭa anonco. Ĉi tiu evento, okazanta la 14-an de novembro 2024, substrekas la rekoneblan subtenon de la loka aŭtoritato por la internacia lingvo Esperanto. La omaĝo okazis dum speciala sesio en la Konsilantara Ĉambro Cosme de Farias, organizita de la urba konsilanto Silvio Humberto, kiu profunde rekonas la kontribuojn de la Brazila Esperanto-Ligo (BEL) en la socia kaj kultura disvolviĝo de la lando. Establita en 1907, BEL dediĉis sin al la promociado de egaleco kaj inkluziveco en lingva komunikado, kontribuante al interkultura kompreno inter brazilanoj kaj la internacia komunumo. Kun la temo "Esperanto kaj la scioj, praktikoj kaj kulturoj de Brazilo," la evento altiris atenton al la grava rolo de Esperanto en la brazila edukado kaj kulturo, kaj alportis novan lumon al la laboroj de BEL kaj de la Brazila Esperantista Ju...