Tiun ĉi sonartikolon verkis kaj produktis Gian Piero Savio el Israelo
 | plurlingva_alfabetigo.mp3Listen on Posterous |
Mallonga prelego pri ĝia ĝenerala aliro
Bonan matenon. Mi estas Gian Piero Savio kaj mi mallonge prelegos pri novstila, iom malkutima metodo por enkonduki Esperanton en bazlernejojn. Mi tion klopodis fari dum pasintaj jaroj per riĉigaj rondoj pri Esperanto kiel volontulo de asocio de eksakademianoj "Amikoj de edukado". Post multe da konvinka laboro ĉe la lerneja estraro mi enkondukas oficiale ĉijare testan Esperanto-bazitan kurson. Temas pri noviga lernofako: "Plurlingva alfabetigo", kies didaktika celo estas akirigi al bazlernejaj infanoj nemalhaveblajn komprenojn kaj sciojn pri la fenomeno "homa lingvo".
Tiu revolucia kurso baziĝas sur la brita kaj sprita peresperanta projekto "Springboard to languages", nome "Saltotabulo al lingvoj", kies bonaŭgura emblemo estas "saĝa strigo". Ne temas nur pri simpla tradukado de la bele trafa didaktika angla materialo sed pri ĝia nepra lingvistika adapto al la semida lingvo hebrea kaj al modernaj didaktikaj rimedoj, kies detalojn vi povas trovi en mia antaŭa sonartikolo :
http://peranto.posterous.com/la-lerneja-nigra-tabulo-farigas-cifereca
Ĝuste al riparado de tiu ĉi manko celas la projekto "Plurlingva alfabetigo" per instruado de Esperanto en bazlernejoj. Kiam mi klarigas tion, la unua reago de edukistoj kaj gepatroj estas nekredemo: "KION vi instruas al niaj infanoj?" "Kio, diable...?" "La hispana, ĉu?" "KIAL?" Ĉiuj estas tute pravigeblaj demandoj, al kiuj mi jam kutimiĝis precize kaj trankvile respondi.
Do, la unua afero: NE temas pri kurso de Esperanto. La celo ne estas dissendi infanojn en la mondon kiel fluajn parolantojn de Esperanto, por uzi la lingvon en la hejma kaj labora vivoj, kaj tiel plu. Tio, por nun, ne estas la celo. La granda plimulto de la infanoj verŝajne neniam renkontos alian Esperanto-parolanton dum sia vivo.
Nu, bone, por nun tio ne estas la celo! Do, kio ja estas la celo? La ĉefa celo estas: akirigi al infanoj lingvan prikonscion.
Esperanto estas multe pli simpla lingvo ol iu ajn alia, kiun mi iam renkontis (kaj mi ja lernis kelkajn, uzas ilin ĉiutage kaj eĉ instruis kelkajn). Oni kreis ĝin specife por esti facile kaj rapide lernebla kaj oni ja spertas dekoble pli rapidan kaj facilan lernadon ol kun iu ajn lingvo, kiun mi konas. Do la infanoj rapide trapasas la fazon de simpla enmemorigo, kaj komencas vere kaj kreeme uzi la lingvon, kio estas bonega.
Ĝi helpas disvolvi la mensan gimnastikon, kiun oni bezonas, kiam oni havas du lingvojn mense por komuti de unu al la alia, kaj trovi similaĵojn inter ili. Ĉiuj tiuj kapabloj utilas kune kun la agrabla, simpla lingvo, kaj poste oni povas re-uzi tiujn kapablojn por posta studado de aliaj lingvoj.
Kelkaj el vi sendube dezirus demandi: "Bone! Sed nun bonvolu doni ekzemplojn de praktika utilo el lernado de Esperanto". Jes, mi klopodos koncize respondi: "Unue ĝi plifortigas la regadon de la latina alfabeto, tre grava afero por lernado ankaŭ de la angla. Due, per Esperanto infanoj akiras tute nature, preskaŭ lude, bazajn konojn pri gramatiko kaj identigo de la buntaj taskoj de la vortoj krom ilia signifo. Tio tre utilas ankaŭ en la lernado de la gepatra lingvo!".
Sed, unu el la elstaraj avantaĝoj de la kurso "Plurlingva alfabetiĝo" estas, ke ĝi tute ne postulas fakulojn pri instruado de lingvoj, male, nur entuziasmajn instruistojn, kiuj lernos Esperanton kune kun siaj lernantoj!
Antaŭ ol konkludi mi deziras publike danki pro ŝia helpo kaj apogo al sinjorino Angela Tellier, la kunordiganto kaj direktorino de la projekto Springboard kaj al la esperanta aktivulo Tim Morley pro lia inspiriga ĉirilata agado.
Dankon pro via aŭskultado!
Comentários
Postar um comentário