 | biofuelo_pajlo.mp3Listen on Posterous |
La biofuelo 2.0 estas produktata en la Aŭstria Centro de Industria Bioteknologio (ACIB). La biofuelon oni ricevas pere de uzo de enzimoj el renovigeblaj sukeraj fontoj resp. el agrikulturaj forĵetaĵoj - lignotranĉaĵoj, pajlo kaj specialaj energiplantoj. Oni uzas enzimojn kun la nomo celulazoj. Simple dirite ĉe tiu procezo fortranĉiĝas sukero el forĵetaĵoj.
La enzimoj funkcias simile al dishakilo. La longaj celulozaj ĉenoj estas transportataj tra la enzimoj. Dum tio la enzimo fortranĉas malgrandajn sukeromolekulojn de la kompareble longega celuloza ĉeno ĝis la tuta celulozo estas tranĉita al sukero.
Tiu fuelo el pura bioetanolo estos matura por la merkato post 4 ĝis 5 jaroj. Oni faras testojn sur la ĉielo, ĉar la teknika mezurilo por ĉio tio estas nuntempe la fuelo por aviadiloj. Tie validas la plej altaj teknologiaj normoj. Oni jam atinigis ke unuaj kvantoj estas disponeblaj kaj tiel unuopaj aviadiloj povas esti mastrumataj dum sufiĉe longa periodo ankaŭ per fueloj sen minerala oleo - kaj tio okazas sur ĉiuj kontinentoj, ankaŭ la firmao Airbus tiel mastrumas unuajn testaviadilojn.
La procedo havas eĉ ankaŭ la potencialon krei novan nutraĵon. Je longa vido eblas uzi la samajn detranĉitajn sukerojn por produkti altvalorajn ĥemiaĵojn. Kaj je longa vido oni bezonos tiujn sukerojn ankaŭ por nutri la mondan loĝantaron.
Kiun potencialon alportas tiu formo de produktado de sukero kaj sekve la produktado de biofuelo, tion montras la fakto ke jam nur en Eŭropo amasiĝas ĉiujare 400 milionoj da tunoj da tritika pajlo. Por laŭeble daŭrigebla utiligado ĉirkaŭ 30 procentoj de tiu pajlo restu sur la kampo por subteni la regneriĝon de la grundo - sed la enorma restanta kvanto estus disponebla por plua prilaborado.
Comentários
Postar um comentário